Herb gminy został stworzony całkiem niedawno. Powstał on dopiero w roku 2004, jednak w swojej symbolice silnie nawiązuje do historii i kultury naszego regionu.

                 Historia pisana Jegłownika rozpoczyna się od 1449 r. kiedy to komtur elbląski Henryk Reuss nadał pięciu osadnikom 13 włók ziemi. Ślady cywilizacji sięgają jednak jeszcze epoki kamiennej, a także epoki brązu i żelaza. We wczesnym średniowieczu, niewątpliwie przed rokiem 1300, teren ten zamieszkiwany był przez słowiańskich Pomorzan, a później zapewne przez Prusów. W tym czasie prawdopodobnie wzniesiono gród drewniano-ziemny, gdzie obecnie znajdują się resztki umocnień ziemnych widoczne tuż przy drodze z Malborka. Na miejscu domniemanego wczesnośredniowiecznego grodu wzniesiono w 1613 r. umocnienia mające bronić miejskich posiadłości Elbląga. Umocnienia te rozbudowali Szwedzi w latach 1626-29, tworząc silny czterobastionowy szaniec, wyposażony w działa i mogący pomieścić 400-osobową załogę. Z szańca tego pozostały zrujnowane wały i zagłębienia.

               Tereny gminy zaczęto kolonizować już w okresie wczesnego średniowiecza ale najstarsze znane lokacje wsi pochodzą z XIII i XIV wieku. Były to: Fiszewo (1257), Różany (1296), Rozgart (1352), Gronowo Elbląskie (1370). Kolejne wsie powstawały z napływem osadników oraz rozbudową sieci dróg i melioracji. Zachowało się wiele interesujących zabytków godnych obejrzenia, związanych z wielowiekową pracą nad zagospodarowaniem tych ziem. Tuż obok drogi Malbork – Elbląg w miejscowości Szopy znajduje się ciekawej konstrukcji most zwodzony.

             Wybrzuszenie terenu ciągnące się wydłużonym pasem od Mojkowa w kierunku pólnocno-wschodnim to miejsce gdzie rozbudowała się wieś Jegłownik.Na południowo-zachodnim krańcu tego podwyższenia występuje jego kulminacja osiągająca 11,3 m  n.p.m.